عجيب حالم از اين زندگی به هم خورده ا‌ست

هميشه روزنه‌هايش برايم افسرده است

عفونت دهن آسمان و گند زمين

تمام پنجره‌ها را يكي يكي خورده است

همه شب از دمل ماه چرك مي‌تابد

و دست‌هاي خيابان شهر پژمرده است

فرار مي‌كنم از هر چه بود و هر چه هست

كه مرده شور مرام زمانه را برده است

به تو چطور بگويم به زندگي خوش باش؟

كه بوي گند مشام تو را هم آزرده است

بيا و دفتر دل را دوباره دوره كنيم

ببين چه زشت ورق‌هاي عمرخط خورده است؟

وگور ساكت ساعت كه بر رف افتاده

براي عقربه‌اي كز ابتدا مرده است

 تک درخت